"عكس فوري عشقبازي"

 

!همه چیز از باسن بزرگ من شروع شد

و طعنه ی باد به در

و عکس سینه بند صورتی

.که افتاده بود در آبگون نگاه تو

 

تختِ آشفته

ملافه ی واژگون

و عشقبازی نا تمام باران و برگ

در نسیم روز

.یادگار آن جمعه ی مغشوش است

​

******

آب از سر چند سه شنبه گذشته بود

وما   در ايستگاه پنج شنبه

.نگران جمعه سيگارمي كشيديم 

!آي جمعه

خاطره ی لبخند نيمه كاره

!در عصر كش آمده ی غربت

 

*******

از مدیترانه ی تن من

تا برآمدگی آغوش تو

چند جزر و مد آه و دلهره فاصله ؟

  همه ی گناه قرن

پا بوس بی تعهدی عشق بود

:آنگونه که در آواز"روزعشق" می گفتی

!- عشق ازلی- ابدی ام

"و من در پوزخند "همین" و "هنوز

می اندیشیدم

          همیشه"ه"

                        !وفادار خواهم ماند

 

حالا مي فهمم

كلمات وارونه

!تعابير آشفته در پي دارد

همه چيز از لمس پسر چشم كبود گرفته

تا بوسه ي خيس مرد سياه پوش

وسايه ی جمعه ی متروک

به من فهماندند

!كه هيچ چيز جاودانه نيست

 

*******

روزها مي گذرند و

تو نمي گذري

اين شهر   چشم هاي كوري دارد

و از توُ از ملودي مادري ام  خبري نيست

با اين همه

هر جايِ بي جايي كه مي روم

باز تو هستي وُديوار وُ جاده

وَ وعده ي فردا

ومن هنوز در  ديروز آن تخت

!سخت خوابيده ام

 

******* 

شايد گناه

از نگاه معصوم ما بود

كه پيوند چند شعر عاشقانه وُ

كتابي كه پل زده بود بر سفر وُترانه

نگذاشت هيچ چيزي دست نخورده بماند

تنها

فصل ها ورق خوردند وُ

تار موي ما در آينه سفيد شد وُ

ديگرنمي گويم كه دوري دستانمان

!چه رد تاريكي بر چهره ی روزها انداخت

 

******* 

حالا

از اين قطار پياده شو

از اين كوپه ی پروسواس

اخم مرموز كش دار!  

وبيا تا ايستگاه  دوباره

تا لبخند مرموز همان كلام

تا خطوط در هم دستانمان

در نگاه آن كف بين

وشماره ی معكوسِ با هم شدن

در ساعت زنگ دار آن نقاشي

و تلالو اندام مان

!در عكس فوري يك عشقبازي

​

​

شیدا محمدی

نوامبر ۲۰۰۴

لس انجلس