شعرها

​

نانوشته‌‌

 

به سوی زندگی
به سوی عشق
به سوی رنج
به سوی مرگ می‌رود
واژه‌ای
که نانوشته می‌ماند

 

 

شکل‌ها

 

1

​

شکلی از بودن
بر شن‌ها
شکل می‌گرفت
شکلی از دریا
شکلی از موج‌ها
شکلی از ما
و نمی‌پایید

 

2

​

شکلی از من دارد درد
شکلی از بودنم
شکلی از من دارد سنگ
شکلی از من
شکلی از نابودنم
بعد از من

 

 

آفتاب و آسمان و رویا

 

از خانه
حوضی شکسته
به‌ جا مانده است
از شهر ویرانه‌ای
که ما را 
آواره‌ی جهان می‌کند
اما هنوز
آفتاب هست
اما هنوز
آسمان و آب هست
اما هنوز
انسان هست
و رویایی
که رویا‌ می‌آفریند